قرص ناپروکسن چیست؟ عوارض، نحوه و موارد مصرف ناپروکسن
قرص ناپروکسن یکی از داروهای پرکاربرد در دسته داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) است که به طور گسترده‌ای برای تسکین درد و کاهش التهاب مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو به عنوان یک مسکن قوی، نقش مهمی در درمان انواع دردها از جمله دردهای مفصلی، سردرد، دندان درد و دردهای قاعدگی دارد. در این مقاله از سایت بینشی نو، به بررسی جامع “ناپروکسن چیست“، ترکیبات آن، موارد مصرف، عوارض جانبی، و تداخلات دارویی می‌پردازیم. همچنین، نحوه و زمان مناسب مصرف قرص ناپروکسن و تفاوت‌های آن با سایر داروهای مشابه را مورد بحث قرار خواهیم داد. با ما همراه باشید تا با این داروی پرکاربرد بیشتر آشنا شوید و اطلاعات لازم برای استفاده بهینه و ایمن از آن را کسب کنید.
داروی ناپروکسن چیست؟
این دارو برای درمان انواع دردها و التهابات، از جمله دردهای عضلانی و مفصلی، سردرد، دندان درد و دردهای ناشی از قاعدگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین، ناپروکسن به عنوان یک داروی تب‌بر برای کاهش تب و لرز استفاده می‌شود و می‌تواند به بهبود علائم سرماخوردگی کمک کند.
یکی از ویژگی‌های مهم ناپروکسن، طولانی بودن اثر آن است که می‌تواند تا 12 ساعت درد و التهاب را کاهش دهد. با این حال، مانند سایر داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی، مصرف ناپروکسن نیز ممکن است با عوارض جانبی همراه باشد که در ادامه به بررسی دقیق‌تر آنها خواهیم پرداخت. برای استفاده ایمن و مؤثر از این دارو، لازم است با نحوه و زمان مناسب مصرف آن آشنا شویم و از تداخلات دارویی احتمالی آگاهی داشته باشیم.
ترکیب داروی ناپروکسن
ناپروکسن یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی است که از ترکیبات شیمیایی خاصی تشکیل شده است. فرمول شیمیایی ناپروکسن C14H14O3 است و به صورت یک پودر سفید کریستالی دیده می‌شود. این ماده در آب حل نمی‌شود اما در الکل و برخی حلال‌های دیگر محلول است.
ناپروکسن در دو فرم اصلی موجود است: ناپروکسن سدیم و ناپروکسن خالص. ناپروکسن سدیم یک فرم محلول‌تر از ناپروکسن است که به سرعت در بدن جذب می‌شود و برای کاهش دردهای حاد و فوری مورد استفاده قرار می‌گیرد. از سوی دیگر، ناپروکسن خالص آهسته‌تر جذب می‌شود و بیشتر برای دردهای مزمن و طولانی‌مدت تجویز می‌شود.
به‌طور کلی، ترکیب ناپروکسن به گونه‌ای است که می‌تواند به طور مؤثر و ایمن به کاهش التهاب و درد کمک کند. این دارو از طریق مهار تولید پروستاگلاندین‌ها که نقش مهمی در فرایندهای التهابی و درد دارند، عمل می‌کند.
در محصولات دارویی مختلف، ناپروکسن به همراه ترکیبات کمکی دیگری نیز ممکن است موجود باشد تا اثربخشی آن افزایش یابد یا جذب آن بهبود یابد. برخی از این ترکیبات کمکی شامل مواد افزودنی، پرکننده‌ها و روان‌کننده‌ها هستند که به ساختار و پایداری قرص کمک می‌کنند.
موارد مصرف ناپروکسن
ناپروکسن به عنوان یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID)، در درمان انواع مختلفی از دردها و التهابات مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو با کاهش التهاب و تسکین درد می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند. در ادامه به برخی از رایج‌ترین موارد مصرف ناپروکسن می‌پردازیم:
ناپروکسن برای سرماخوردگی
ناپروکسن به عنوان یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID)، می‌تواند به کاهش برخی از علائم سرماخوردگی کمک کند. سرماخوردگی یک عفونت ویروسی شایع است که معمولاً با علائمی مانند تب، دردهای عضلانی، گلودرد و سردرد همراه است. ناپروکسن با کاهش التهاب و تسکین درد، می‌تواند در بهبود این علائم مؤثر باشد.
1- قرص ناپروکسن برای کاهش درد و تب و لرز
یکی از کاربردهای اصلی ناپروکسن در درمان سرماخوردگی، کاهش دردهای عضلانی و مفصلی است که معمولاً با این بیماری همراه است. همچنین، ناپروکسن می‌تواند به عنوان یک داروی تب‌بر، به کاهش تب و لرز کمک کند. مصرف ناپروکسن در دوزهای مناسب می‌تواند به تسکین درد و کاهش تب کمک کرده و بیمار را سریع‌تر بهبود بخشد.
2- قرص ناپروکسن برای کاهش التهاب و گلودرد
التهاب و گلودرد از دیگر علائم رایج سرماخوردگی هستند. ناپروکسن با خاصیت ضد التهابی خود می‌تواند به کاهش التهاب در گلو و تسکین دردهای ناشی از آن کمک کند. این ویژگی ناپروکسن می‌تواند به بهبود سریع‌تر علائم سرماخوردگی و راحتی بیشتر بیمار کمک کند.
با رعایت این نکات و مشورت با پزشک، می‌توانید از فواید ناپروکسن برای کاهش علائم سرماخوردگی بهره‌مند شوید و دوره بیماری را با راحتی بیشتری پشت سر بگذارید.
ناپروکسن برای دردهای مفصلی و عضلانی
ناپروکسن به دلیل خاصیت ضد التهابی و مسکن قوی، برای درمان دردهای مفصلی و عضلانی بسیار مؤثر است. این دارو با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز (COX) که در تولید پروستاگلاندین‌ها نقش دارد، به کاهش التهاب و تسکین درد کمک می‌کند.
موارد مصرف ناپروکسن برای دردهای مفصلی و عضلانی
- آرتروز: ناپروکسن به کاهش درد و التهاب مفاصل ناشی از آرتروز کمک می‌کند. این دارو می‌تواند سفتی و درد مفاصل را کاهش داده و به بهبود حرکت و کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
- آرتریت روماتوئید: ناپروکسن برای کاهش التهاب و درد ناشی از آرتریت روماتوئید مؤثر است. این دارو می‌تواند تورم مفاصل را کاهش داده و به بهبود عملکرد مفاصل کمک کند.
- بورسیت: بورسیت یک التهاب کیسه‌های کوچک پر از مایع (بورسا) است که در اطراف مفاصل قرار دارند. ناپروکسن می‌تواند به کاهش التهاب و درد ناشی از بورسیت کمک کند.
- تاندونیت: التهاب تاندون‌ها می‌تواند باعث درد شدید و محدودیت حرکت شود. ناپروکسن با کاهش التهاب تاندون‌ها به تسکین درد کمک می‌کند.
- کمر درد و دردهای عضلانی: ناپروکسن برای درمان دردهای ناشی از کشیدگی عضلات و آسیب‌های عضلانی مفید است. این دارو می‌تواند به کاهش درد و تسریع بهبود کمک کند.
دوز و نحوه مصرف ناپروکسن برای دردهای مفصلی و عضلانی
مصرف ناپروکسن باید تحت نظر پزشک و با توجه به نوع و شدت درد تنظیم شود. به طور کلی، دوز معمول برای بزرگسالان عبارت است از:
- دوز اولیه: 500 میلی‌گرم به عنوان دوز اولیه.
- دوز نگهدارنده: 250-500 میلی‌گرم هر 12 ساعت، بسته به شدت درد.
ناپروکسن باید همراه با غذا یا شیر مصرف شود تا از تحریک معده جلوگیری شود. همچنین، نوشیدن مقدار زیادی آب در هنگام مصرف ناپروکسن توصیه می‌شود.
درمان دندان درد با ناپروکسن
دندان درد می‌تواند یکی از دردناک‌ترین و آزاردهنده‌ترین تجربیات باشد که معمولاً به دلیل عفونت، التهاب لثه‌ها، پوسیدگی دندان یا پس از اعمال دندانپزشکی رخ می‌دهد. ناپروکسن می‌تواند به طور مؤثر برای تسکین دندان درد استفاده شود.
ناپروکسن چگونه به تسکین دندان درد کمک می‌کند؟
ناپروکسن با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز (COX) که در تولید پروستاگلاندین‌ها (مواد شیمیایی که باعث التهاب و درد می‌شوند) نقش دارد، به کاهش التهاب و تسکین درد کمک می‌کند. این ویژگی ناپروکسن باعث می‌شود که این دارو برای تسکین دردهای حاد و مزمن، از جمله دندان درد، مؤثر باشد.
دوز و نحوه مصرف ناپروکسن برای دندان درد
مصرف ناپروکسن باید طبق دستور پزشک انجام شود. دوز معمول برای تسکین دندان درد به شرح زیر است:
- دوز اولیه: 500 میلی‌گرم به عنوان دوز اولیه.
- دوز نگهدارنده: 250-500 میلی‌گرم هر 12 ساعت، بسته به شدت درد.
توصیه می‌شود ناپروکسن را همراه با غذا یا شیر مصرف کنید تا از تحریک معده جلوگیری شود. همچنین، نوشیدن مقدار زیادی آب در هنگام مصرف ناپروکسن می‌تواند به کاهش عوارض گوارشی کمک کند.
نکات مهم در مصرف ناپروکسن برای دندان درد
- مشورت با پزشک یا دندانپزشک: قبل از شروع مصرف ناپروکسن برای دندان درد، به خصوص اگر بیماری‌های مزمن دارید یا داروهای دیگری مصرف می‌کنید، با پزشک یا دندانپزشک خود مشورت کنید.
- احتیاط در مصرف طولانی مدت: مصرف طولانی مدت ناپروکسن می‌تواند باعث مشکلات گوارشی، قلبی عروقی و کلیوی شود. این دارو باید فقط برای دوره‌های کوتاه مدت مصرف شود.
- پیگیری علت اصلی درد: ناپروکسن می‌تواند درد دندان را تسکین دهد، اما علت اصلی درد را درمان نمی‌کند. بنابراین، مراجعه به دندانپزشک برای تشخیص و درمان علت اصلی درد ضروری است.
درمان دردهای قاعدگی با ناپروکسن
درد قاعدگی یکی از عوارض متداول دوران قاعدگی در بسیاری از زنان است که می‌تواند باعث عدم راحتی و ناراحتی شدید شود. در این زمان، داروهای ضد درد و ضد التهاب می‌توانند به کاهش دردهای قاعدگی کمک کنند و ناپروکسن می‌تواند در این زمینه نیز مؤثر باشد.
ناپروکسن چگونه به تسکین دردهای قاعدگی کمک می‌کند؟
ناپروکسن با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز (COX) که در تولید پروستاگلاندین‌ها (مواد شیمیایی که باعث التهاب و درد می‌شوند) نقش دارد، به کاهش التهاب و تسکین درد کمک می‌کند. این ویژگی ناپروکسن باعث می‌شود که این دارو برای تسکین دردهای قاعدگی مؤثر باشد.
دوز و نحوه مصرف ناپروکسن برای دردهای قاعدگی
مصرف ناپروکسن باید طبق دستور پزشک انجام شود. دوز معمول برای تسکین دردهای قاعدگی به شرح زیر است:
- دوز اولیه: 500 میلی‌گرم به عنوان دوز اولیه.
- دوز نگهدارنده: 250-500 میلی‌گرم هر 12 ساعت، بسته به شدت درد.
توصیه می‌شود ناپروکسن را همراه با غذا یا شیر مصرف کنید تا از تحریک معده جلوگیری شود. همچنین، نوشیدن مقدار زیادی آب در هنگام مصرف ناپروکسن می‌تواند به کاهش عوارض گوارشی کمک کند.
نکات مهم در مصرف ناپروکسن برای دردهای قاعدگی
- مشورت با پزشک: قبل از شروع مصرف ناپروکسن برای تسکین دردهای قاعدگی، با پزشک خود مشورت کنید، به ویژه اگر مشکلات گوارشی، کلیوی یا قلبی دارید یا داروهای دیگری مصرف می‌کنید.
- مصرف طولانی مدت با احتیاط: مصرف طولانی مدت ناپروکسن می‌تواند باعث مشکلات گوارشی، قلبی عروقی و کلیوی شود. این دارو باید فقط برای دوره‌های کوتاه مدت مصرف شود.
- پیگیری عوارض جانبی: در صورت بروز علائم ناخواسته مانند خونریزی معده، تغییرات در رنگ ادرار یا واکنش‌های آلرژیک، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
ناپروکسن و ترک متادون
ناپروکسن یکی از داروهایی است که برای کمک به کاهش علائم ناشی از ترک متادون استفاده می‌شود. متادون یک داروی آهنگ‌زنی است که برای درمان اعتیاد به مواد مخدر مورد استفاده قرار می‌گیرد. افرادی که متادون را ترک می‌کنند، ممکن است با علائم و آسیب‌های جسمی و روحی روبرو شوند که شامل دردهای عضلانی و مفصلی، تشنگی، خواب‌آلودگی، اضطراب و افسردگی می‌شود.
ناپروکسن به عنوان یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID)، علاوه بر اثرات ضد درد و ضد التهابی، می‌تواند به کاهش علائم ناشی از ترک متادون کمک کند. با تسکین درد و التهابات، این دارو می‌تواند راحتی فیزیکی بیشتری به افراد در حال ترک متادون بدهد و فرآیند ترک را کمی آسان‌تر کند.
همچنین، ناپروکسن می‌تواند به کاهش علائم سخت از جمله تشنگی، خواب‌آلودگی و اضطراب کمک کند که این علائم معمولاً در فرآیند ترک متادون ظاهر می‌شوند. با این حال، قبل از استفاده از ناپروکسن یا هر دارو دیگری برای کمک به ترک متادون، مهم است که با پزشک خود مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب و ایمن برای شما تعیین شود و هرگونه تداخل ممکن با داروهای دیگر یا وضعیت‌های پزشکی خاص شما مدیریت شود
داروی ناپروکسن در چه اشکالی موجود است؟
ناپروکسن در اشکال مختلف دارویی در دسترس است تا به افراد برای کاهش درد و التهابات مختلف کمک کند. در زیر، انواع اصلی شکل‌های دارویی ناپروکسن را بررسی می‌کنیم:
قرص ناپروکسن
این یکی از شکل‌های رایج ناپروکسن است که در اندازه‌ها و دوزهای مختلفی در دسترس است. قرص‌های ناپروکسن معمولاً برای مصرف خوراکی هستند و می‌توانند به صورت دوره‌ای یا به صورت نیازبهندگی مصرف شوند.
کپسول ناپروکسن
مانند قرص‌ها، کپسول‌های ناپروکسن نیز برای مصرف خوراکی هستند و دوزهای مختلفی از آنها در دسترس است. این شکل دارویی ممکن است برای برخی از افراد که قرص‌ها را می‌توانند بخورند یا ترجیح می‌دهند که داروها را با آب قابل بلعیدن مصرف کنند، مناسب باشد.
شیاف ناپروکسن
این شکل دارویی ناپروکسن به صورت شیاف (موادی که به داخل مقعد یا داخل مهبل قرار می‌گیرند) عرضه می‌شود. شیاف‌های ناپروکسن معمولاً برای کاهش درد و التهابات موضعی، مانند درد مفاصل و عضلات، استفاده می‌شوند.
پماد واژینال ناپروکسن
برای درمان التهابات و دردهای مربوط به مناطق واژینال، پمادهای ناپروکسن ممکن است تجویز شوند. این پمادها به صورت موضعی به منطقه مورد نیاز اعمال می‌شوند و می‌توانند به کاهش درد و التهاب‌ها کمک کنند.
همچنین، ناپروکسن ممکن است در شکل‌های دیگری مانند راه حل‌های تزریقی (به عنوان مثال، در بیمارستان‌ها) نیز در دسترس باشد. با این حال، شکل دارویی ناپروکسنی که برای شما مناسب است و توسط پزشک تجویز می‌شود، بسته به شرایط شخصی شما و نیازهای درمانی شما متفاوت است. بنابراین، مهم است که همواره با پزشک خود درباره شکل مناسب دارویی ناپروکسن برای شما صحبت کنید.
طریقه خوردن قرص ناپروکسن
طریقه مصرف قرص ناپروکسن بسیار مهم است تا از کارایی و ایمنی آن به حداکثر برسیم. در ادامه، مراحل مصرف این قرص را توضیح می‌دهم:
- خواندن دستورالعمل‌ها: قبل از مصرف هر دارویی، ابتدا دستورالعمل‌ها و اطلاعات دارویی را به دقت بخوانید. این اطلاعات شامل دوز معمول، زمان مصرف، احتیاط‌ها و هشدارها می‌باشد.
- مصرف با غذا یا بدون غذا: قرص ناپروکسن ممکن است با یا بدون غذا مصرف شود، اما توصیه معمول این است که آن را با یک لیوان آب و بعد از غذا میل کنید. این کار می‌تواند از بروز عوارض معده‌ای مثل تهوع و معده درد جلوگیری کند.
- استفاده از آب زیاد: قرص را با یک لیوان آب بخورید تا از بروز آسیب به مری و مجاری ادراری جلوگیری شود و همچنین جذب دارو بهتر شود.
- عدم خرد کردن یا جویدن قرص: قرص ناپروکسن را نباید خرد کرد یا جوید؛ بلکه باید به صورت کامل با یک لیوان آب قابل بلعیده شود.
- رعایت دوز مصرفی: دوز مصرفی قرص ناپروکسن باید توسط پزشک شما تعیین شود. عمدتاً این دارو بر اساس وزن، سن و شرایط پزشکی شما تنظیم می‌شود. هرگز از دوز تعیین شده توسط پزشک خود بیشتر یا کمتر نمی‌خورید.
- عدم استفاده همزمان با سایر NSAIDs: استفاده همزمان از دیگر داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) همچون آسپرین، ایبوپروفن و کتوپروفن با ناپروکسن توصیه نمی‌شود، مگر اینکه توسط پزشک مجوز داده شده باشد.
- پیگیری عوارض جانبی: در صورتی که هرگونه علائم ناخوشایندی مانند تهوع، استفراغ، درد شکمی یا تغییرات در مدفوع و ادرار پس از مصرف ناپروکسن تجربه می‌کنید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
در نهایت، توصیه می‌شود که همواره با پزشک خود مشورت کنید و دستورالعمل‌های او را رعایت کنید. این موارد بیشتر برای اطمینان از ایمنی و کارایی بیشتر دارو بوده و به شما کمک می‌کند تا از احتمال وقوع عوارض جانبی جلوگیری کنید.
زمان اثر ناپروکسن
ناپروکسن، مانند سایر داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، معمولاً زمان معینی برای شروع اثر خود ندارد و به طور عمومی برای کنترل درد و التهاب در مدت کوتاه‌تری موثر است. اما، اثرات ضد درد و ضد التهابی آن ممکن است تا یک تا دو ساعت پس از مصرف شروع شود.
معمولاً، حداکثر اثر ناپروکسن در حدود یک تا دو ساعت پس از مصرف دوز اول آن دیده می‌شود. با این حال، ممکن است نیاز به چندین روز مصرف مداوم دارو برای رسیدن به حداکثر کارایی داشته باشد.
مهم است که توجه داشته باشید که هر فرد ممکن است به طور متفاوت به داروها پاسخ دهد و زمان شروع اثر ناپروکسن ممکن است برای هر فرد متفاوت باشد. همچنین، دوز دارو، شرایط پزشکی فرد و دیگر عوامل نیز می‌توانند بر زمان اثر دارو تأثیر بگذارند.
با این حال، باید به خاطر داشته باشید که ناپروکسن یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) است و برای کاهش درد و التهابات موجود در مدت کوتاه‌تر مصرف می‌شود. برای استفاده بلندمدت یا در مورد شرایط پزشکی خاص، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل دارویی ناپروکسن
تداخل دارویی ناپروکسن با داروهای دیگر ممکن است تأثیرات جانبی یا کاهش اثربخشی داروها را به دنبال داشته باشد. در زیر به برخی از تداخلات دارویی ناپروکسن با داروهای متداول اشاره می‌شود:
- ضد انعقادها (مانند وارفارین): ناپروکسن ممکن است باعث افزایش خطر خونریزی شود، از این رو استفاده همزمان آن با داروهای ضد انعقاد به دقت باید مورد ارزیابی قرار گیرد و در صورت لزوم دوز آنها تنظیم شود.
- دیگر داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs): استفاده همزمان از ناپروکسن با سایر NSAIDs می‌تواند خطر عوارض گوارشی و کلیه‌ای را افزایش دهد.
- گلوکوکورتیکوئیدها (مانند پردنیزون): استفاده همزمان از ناپروکسن با گلوکوکورتیکوئیدها می‌تواند خطر زیادی از عوارض گوارشی، مانند زخم معده و کمردرد ایجاد کند.
- دیگوکسین (برای درمان بیماری قلبی): ناپروکسن ممکن است باعث افزایش سطح دیگوکسین در بدن شود و باعث علائم سمیت دیگوکسین شود.
- ACE inhibitors (مانند لیزینوپریل): استفاده همزمان از ناپروکسن با ACE inhibitors می‌تواند باعث کاهش اثربخشی ACE inhibitors در کنترل فشار خون شود.
- دیگر داروهای مسکن مانند متوکاربامول یا استامینوفن: استفاده همزمان از این داروها با ناپروکسن ممکن است خطرات عوارض جانبی گوارشی و کلیوی را افزایش دهد.
فرق ناپروکسن و متوکاربامول
ناپروکسن و متوکاربامول هر دو داروهایی از دسته ضد التهاب‌های غیراستروئیدی (NSAIDs) هستند، اما با مکانیسم عمل متفاوتی عمل می‌کنند. ناپروکسن به عنوان یک مهارکننده سلول‌های سلامتی (COX)، فعالیت آنزیم‌های پروستاگلاندین‌ها را کاهش می‌دهد که منجر به کاهش درد و التهابات می‌شود. از طرفی، متوکاربامول یک بتابلوکر بتا است که عملکرد آن انقباض ماهیچه‌ها را کاهش می‌دهد و برای درمان بیماری‌های مانند آسم و برونشیت مورد استفاده قرار می‌گیرد.
فرق ناپروکسن و استامینوفن
ناپروکسن و استامینوفن هر دو داروهای ضد درد و ضد التهاب هستند، اما با مکانیسم عمل متفاوتی فعالیت می‌کنند. ناپروکسن به عنوان یک NSAID، عمدتاً با مهار کردن فعالیت آنزیم‌های پروستاگلاندین‌ها کار می‌کند، که باعث کاهش درد و التهابات می‌شود. از طرفی، استامینوفن فعالیت خود را به کاهش تولید پروستاگلاندین‌ها در مرکز تنظیم درد در مغز از طریق مکانیسم‌های مختلفی مانند تقویت گابا و مهار دوپامین آغاز می‌کند.
فرق سلکوکسیب با ناپروکسن
سلکوکسیب و ناپروکسن هر دو داروهای NSAID هستند، اما تفاوت‌های مهمی در مکانیسم عمل و عوارض جانبی آنها وجود دارد. سلکوکسیب به عنوان یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) کار می‌کند، اما در مقایسه با سایر NSAIDs مانند ناپروکسن، سلکوکسیب به طور خاص عملکرد آنزیم‌های پروستاگلاندین را در محل درد و التهاب مهار می‌کند و به طور نسبی کمتر به سیستم گوارشی آسیب می‌رساند.
فرق ناپروکسن و ژلوفن
ناپروکسن و ژلوفن هر دو داروهای NSAID هستند، اما با مکانیسم عمل متفاوتی فعالیت می‌کنند. ناپروکسن به عنوان یک مهارکننده سلول‌های سلامتی (COX)، فعالیت آنزیم‌های پروستاگلاندین‌ها را کاهش می‌دهد که منجر به کاهش درد و التهابات می‌شود. از طرفی، ژلوفن به عنوان یک مهارکننده سلول‌های سلامتی (COX-2) عمل می‌کند و فعالیت آنزیم‌های پروستاگلاندین را در محل درد و التهاب مهار می‌کند، اما تأثیر کمتری بر COX-1 دارد که در تولید پروستاگلاندین‌های محافظتی بدن نقش دارد.
